شلوار جین مردانه از کاربردی ترین پوشش هایی است که توسط همه ی اقشار جامعه مورد استفاده قرار می گیرد. در سال های اخیر و با فراگیر شدن شلوارهای جین طراحان به فکر دوخت مدل های مختلف آن و ایجاد تنوع در این شلوارها افتادند.
یکی از این مدل ها، شلوارهای جین پاچه تنگ هستند که حالت چسبان دارند و اندام را باریک تر از حد معمول نشان می دهند. شکل مخروطی آن ها برای کسانی که بسیار لاغر و کوتاه هستند پوشش مناسبی نیست. این مدل شلوارها که به تفنگی نیز معروف است دارای فاق های بلند و کوتاه هستند. شلوارهای جین فیت و اسکینی مردانه به دلیل برشی که دارند با حالت فیت به بدن می چسبند. این مدل برای مهمانی ها و جشن ها مناسب است اغلب افراد در طول روز نیز از آن ها استفاده می کنند. شلوار جین راسته، پوشش کلاسیک و سنتی در آمریکای شمالی است. این شلوار جین مردانه از قسمت ران تا مچ پاها یکدست است و پوششی راحت به حساب می آید. به شلوارهایی که رنگ های تیره و سنگین و پارچه های محکمتری دارند شلوار جین خام می گویند. پارچه ها را با استفاده از رنگ های شیمیایی و ابزار مخصوص سنگ شور می کنند. ظاهر کم رنگ و فرسوده ای که شلوارهای سنگ شور دارند برای عده ای جذاب است و در هر دوره به صورت مد در می آید. شلوارهایی که اسید شو شده هستند ظاهری تاشده و شکسته دارند. این نوع شلوارهای جین مردانه تیره هستند و مورد استقبال جوانان قرار گرفته اند. به شلوارهایی که با موم زنبور عسل و لعاب موم پوشش داده می شود شلوار مومی می گویند. این شلوار حالت مشکی و بسیار براقی دارد. شلوار جین مدل جاگر در بالا و پایین کش دارد و نیازی به بستن کمربند برای آن نیست. شلوارهای بگی بسیار گشاد و راحت هستند و برای افرادی که مدام در رفت و آمد هستند مناسب است. در هنگام خرید شلوار جین باید به جنس و مدل آن دقت کنید زیرا شلوارهای جینی که مدام پوشیده می شوند به مرور رنگ و کیفیت خود را از دست می دهند و دچار پوسیدگی می شوند پس بهتر است در هنگام خرید بیشتر دقت کنیم و به تولیدی های معتبر مراجعه کنیم
تاریخچه تولید شلوار جین مردانه
برخی معتقدند پارچه ی جین در شهر جنوا ایتالیا در طی تلاش برای بافت یک پارچه ی پنبه ای سخت به وجود آمد. پارچه بافان نیمز متوجه شدند پارچه ای محکم بافتند که شبیه هیچ پارچه ی دیگری نیست. پارچه بافان برای رنگ تار از رنگ آبی استفاده کردند و رنگ پود را سفید قرار دادند. این کار باعث به وجود آمدن یک رنگ آبی خاص شد. رنگ نیلی مورد استفاده در شلوار جین یکی از قدیمی ترین رنگ ها در رنگرزی است که از هند وارد روم و یونان شد. در اوایل قرن بیستم شلوار جین به عنوان لباس کار معدنچیان، کشاورزان و گاوچرانان غربی در ایلات متحده پذیرفته شد. این پارچه علاوه بر ارزان بودن به دلیل بافته شدن از پنبه، کتان و پشم بسیار بادوام و محکم بود و در هنگام کار به راحتی پاره نمی شد. با فراگیر شدن شلوار جین توسط کارگران این لباس نماد کلاسیکی برای غرب آمریکا شد. در بعضی از کشورهای ملوانان نیز در هنگام کار به پوشیدن جین رو آوردند. زمان جنگ جهانی در آمریکا به دلیل کمبود مواد اولیه شلوار جین کمتر دوخته شد و بعد از جنگ، جین به شلوار شیکی در اوقات فراغت جوانان تبدیل شد. در سال 1950 برای شلوار جین زیپ دوخته شد. و به مرور این شلوار به نمادی برای نسل جوان تر تبدیل شد. ستارگان هالیوود با پوشیدن شلوارهای جین و بازی در نقش جوانان بی باک هویتی هیپی وار به این پوشش بخشیدند. با راه پیدا کردن این پوشش به کالج ها و دانشگاه ها و طراحی مدل های مختلف، شلوار جین به طور رسمی در میان مردم همه ی کشورها پذیرفته شد.
